زندگی در جریان

دقت که می کنم ، می بینم نگرانی هام برای آینده نامعلوم،برای این که در آینده آدم خوبی خواهم بود یا نه،برای این که می تونم به آرزو هام برسم یارنه  و ... من رو ناراحت و پژمرده کرده یا در واقعیت شاید بشه گفت له کرده.

بار ها که دقت کردم هر وقت اینطوری شدم فقط به خاطر این بوده که یه اصل مهم رو فراموش کردم.

فراموش کردم خدایی هست که با قاطعیت گفته است:

 «وَ مَنْ یَتَّقِ اللّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَی اللّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللّهُ لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدْرًا»(طلاق: 2 و 3)؛ «هر کس پرهیزکاری کند، خداوند راه خروجی برای رهایی وی از مشکلات‏ قرار می ‏دهد و از طریقی که گمان ندارد، روزیش را می ‏رساند و هر کس بر خدا اعتماد کند و کار خود به وی واگذارد، خدا برای او کفایت است. همانا خدا فرمان خویش را به نتیجه می‏رساند و آنچه را که بخواهد تخلف ندارد.

بار دیگری به عکس اول پست نگاه کنید .